De tijger (Panthera tigris) is de grootste en krachtigste van alle katten. Ondanks hun grote formaat zijn ze extreem beweeglijk. Het zijn krachtige jagers met scherpe tanden, sterke kaken en een wendbaar lichaam.
Tijgers kunnen in één sprong 8 tot 10 meter ver springen. Ze behoren ook tot de gemakkelijkst herkenbare katten door hun opvallende oranje vacht, zwarte strepen en witte aftekeningen. De staart van deze grote kat is een meter lang.
Hij is een meter hoog, heeft tanden van vijf centimeter lang en klauwen zo lang als huissleutels.
De enige rivaal van de tijger is de leeuw (Panthera leo) als het gaat om kracht en wreedheid. Of… hij heeft ook een andere, minder bekende rivaal, de mens. De tijger wordt bedreigd in zijn hele verspreidingsgebied, dat zich uitstrekt van het Russische Verre Oosten tot het Indonesische eiland Sumatra, inclusief delen van Noord-Korea, China, India en Zuidoost-Azië.
Doordat ze zo groot, sterk en roofzuchtig zijn, worden tijgers beschouwd als een van de “grote katten”. Ook leeuwen, jachtluipaarden, jaguars en poema’s behoren tot deze groep. Tijgers behoren dus tot de enige vier soorten grote katten die kunnen brullen.
Er is momenteelmaar één erkende tijgersoort, Panthera tigris. Wetenschappers hebben de tijger verder onderverdeeld in negen ondersoorten: de uitgestorven Bali-, Kaspische en Javaanse ondersoorten, en de levende ondersoorten Maleisië, Sumatra, Zuid-China, Indochina, Bengaals en Amoer (of Siberië):
- De Siberische tijger of Amurtijger (P. tigris altaica) is de grootste, met een lengte tot 4 meter en een gewicht tot 300 kg.
- De Indische of Bengaalse tijger (P. tigris tigris) is het talrijkst en maakt ongeveer de helft uit van de totale tijgerpopulatie. Mannetjes zijn groter dan vrouwtjes en kunnen een schouderhoogte van ongeveer 1 meter en een lengte van ongeveer 2,2 meter bereiken, exclusief een staart van ongeveer 1 meter die hen helpt hun evenwicht te bewaren. Zuidelijke ⬇
tijgers zijn kleiner dan noordelijke ⬆ tijgers.
1) De tijger in 10 seconden TOP Chrono
- GEMEENSCHAPPELIJKE NAAM: Tijger
- SCIENTIFIC NAAM: Panthera tigris
- BASISGROEP DIEREN: Zoogdieren
- DIET: Carnivoor
- GROOTTE: 1 m schouderhoogte, 2-4 m lengte (kop en lichaam) 0.5-1 m staartlengte
- GewICHT: 100-300 kg afhankelijk van ondersoort en geslacht
- Levensduur:8 tot 15 jaar
- HABITAT:Zuid- en Zuidoost-Azië, China en het Russische Verre Oosten.
- POPULATIE: 3.000-4.500
- CONSERVATIESTATUS: Bedreigd
2) De evolutie van de tijger
De moderne kat verscheen voor het eerst zo’n 10,8 miljoen jaar geleden . De voorouders van tijgers, jaguars, luipaarden, leeuwen, sneeuwluipaarden en nevelluipaarden splitsten zich vroeg in de evolutie van de kattenfamilie af van andere voorouderlijke kattenstammen en vormen tegenwoordig het panterras. Tijgers deelden een gemeenschappelijke voorouder met sneeuwluipaarden die ongeveer 840.000 jaar geleden leefden.
3) 4 leuke weetjes over tijgers:
- Sumatraanse tijgers zijn de kleinste ondersoorten tijgers.
- Net als een
vingerafdruk van een mens hebben geen twee tijgers hetzelfde patroon van strepen op hun vacht. Wetenschappers kunnen dit onderscheid gebruiken om tijgers in het wild te identificeren. - Tijgers zijn uitstekende zwemmers ♀️. Ze gaan vaak het water in om aan vliegen te ontsnappen of om af te koelen, en kunnen met gemak rivieren en meren oversteken van wel 8 km breed.
- De achterpoten van een tijger zijn langer dan de voorpoten, waardoor hij tot 10 meter hoog kan springen.
4) De beschrijving van deze grote kat
Tijgers hebben een oranjerode vacht met opvallende zwarte strepen, een witte buik en witte vlekken op hun oren. Geen twee tijgers hebben precies dezelfde tekening, dus onderzoekers kunnen streeppatronen gebruiken om verschillende individuen te identificeren bij het bestuderen van tijgers in het wild. Maar over het algemeen variëren tijgers in kleur, grootte en tekening afhankelijk van hun ondersoort. Bengaalse tijgers, die in de bossen van India leven, hebben het typische tijgeruiterlijk, met een donkeroranje vacht, zwarte strepen en een witte buik. Siberische tijgers, de grootste van alle tijgerondersoorten, zijn lichter van kleur en hebben een dikkere vacht waarmee ze de barre, koude temperaturen van de Russische taiga kunnen trotseren.
Tijgers zijn krachtige jagers met scherpe tanden , sterke kaken en een wendbaar lichaam. Ze zijn het grootste landzoogdier waarvan het dieet volledig uit vlees bestaat. Het naaste familielid van de tijger is de leeuw. In het wild zijn de strepen van een tijger belangrijk om te overleven, omdat ze als camouflage dienen en verschijnen als bewegende schaduwen in lang gras en bomen. De witte Bengaalse tijgers in sommige dierentuinen zijn het resultaat van een recessief gen en zijn niet albino. Het is zelfs onwaarschijnlijk dat er echte albinotijgers (met roze ogen) bestaan. Er zijn enkele historische meldingen van tijgers met een zwarte vacht en tawny strepen veroorzaakt door overmatige pigmentatie, maar deze meldingen zijn uiterst zeldzaam.
5) De leefomgeving van de tijger is in de loop der tijd sterk veranderd
A- De geschiedenis van de leefomgeving van de tijger
De tijger heeft zich zich aangepast aan een grote verscheidenheid aan omgevingen, van de Siberische taiga, waar de nachten zo koud kunnen zijn als -40°C, tot de mangroven van de Sundarbans, waar de temperatuur kan oplopen tot boven de 40°C . Tijgers jagen op de ruïnes van gebouwen zoals rechtbanken en tempels en voelen zich thuis in habitats variërend van droge graslanden tot regenwouden.
Prairiegraslanden, gemengde graslandbossen en hardhoutbossen in plaats van dichtbegroeide bossen ondersteunen de maximale populatiedichtheid, omdat deze habitats het grootste aantal prooisoorten ondersteunen . Omdat hij geëvolueerd is in de gematigde en subtropische bossen van Oost-Azië, kan de tijger minder goed tegen hitte dan andere grote katten, wat kan verklaren waarom hij een bedreven zwemmer is die lijkt te genieten van zijn zwempartijen in het water, in tegenstelling tot de meeste leden van zijn katachtige familie. In tijden van stress kan hij in bomen klimmen.
Tijgers bevolkten van oudsher een gebied dat zich uitstrekte van Oost-Turkije tot het Tibetaanse plateau, Mantsjoerije en de Zee van Ochotsk, dus een groot deel van Oost- en Zuid-Azië, evenals delen van Centraal- en West-Azië en het Midden-Oosten rond de Kaspische Zee. Het verspreidingsgebied van de tijger is aanzienlijk kleiner geworden door de uitbreiding van de menselijke populatie .
B- Waar de tijger vandaag de dag leeft
Op dit moment beslaan tijgers nog maar 7% van hun vroegere verspreidingsgebied. Meer dan de helft van de overgebleven wilde tijgers leeft in de bossen van India. Momenteel leven de overblijvende tijgers in verschillende habitats in Zuid- en Zuidoost-Azië, China en Oost-Rusland. Ze gedijen in een grote verscheidenheid aan habitats zoals laaglandbossen, taiga, gematigde, tropische of altijdgroene bossen, mangroven en graslanden. Over het algemeen hebben ze een habitat nodig met dekking zoals bossen of graslanden, watervoorraden en voldoende territorium om hun prooi te ondersteunen.
6) Het dieet en de eetgewoonten van dit solitaire roofdier
A- De tijger, een angstaanjagende jager en roofdier
Tijgers zijn eenzame roofdieren die in een hinderlaag lopen en vertrouwen op sluipen en kracht om hun prooi uit te schakelen. Het zijn ook uitstekende zwemmers. Volgens het WWF zijn de hoektanden van tijgers uitgerust met drukgevoelige zenuwen, waardoor ze precies weten waar ze hun prooi op dodelijke wijze moeten bijten. Hoewel tijgers woeste jagers zijn is mislukken ze niet vreemd, want volgens National Geographic slagen ze maar in 10% van hun jachtpartijen.
Deze krachtige katachtigen jagen voornamelijk ’s nachts en gebruiken zicht en geluid om hun prooi te identificeren. Hun gestreepte vacht helpt ze op te gaan in hun omgeving, waar ze op hun prooi liggen te wachten. Op het juiste moment bespringen tijgers hun prooi, nemen hem mee naar de grond en doden hem door zijn nek te breken of door te bijten. De klauwen van de tijger zijn tot 10 centimeter lang, waarmee ze hun prooi vasthouden. Ze jagen ongeveer één keer per week en verbruiken tot 34 kg voedsel in één nacht. Na het doden en verorberen van wat hij kan, probeert hij het karkas opzettelijk te verbergen voor gieren en andere aaseters om nog een maaltijd te bemachtigen. Tijgers hebben er geen bezwaar tegen om het karkas van andere tijgers of luipaarden op te eisen en eten soms aas.
Het vermogen om prooien te doden en te bemachtigen is slechts gedeeltelijk instinctief, waarbij de training van de moeder essentieel is voor de bekwaamheid. Daarom zouden in gevangenschap gefokte tijgers het niet goed doen als ze in het wild werden vrijgelaten. Als toppredator in zijn hele verspreidingsgebied speelt de tijger een belangrijke rol bij het onder controle houden van niet alleen zijn prooidierenpopulatie, maar ook die van andere roofdieren zoals de luipaard, de dhole (Aziatische wilde hond) en de nevelpanter.
B- Het dieet van de tijger
Tijgers zijn carnivoren. Deze toproofdieren jagen voornamelijk op grote hoefdieren, zoals zwijnen en herten, maar ze eten ook aapjes , vissen , aapjes en aapjes .van vis , van neushoorns , van olifanten ,
In de dierentuin eten tijgers gemalen rundvlees en hun dieet wordt elke week aangevuld met verrijkingsproducten. Ze krijgen twee keer per week botten of dijbenen van koeien en één keer per week konijnen om hun kaken te oefenen en hun tanden gezond te houden.
7) Voortplanting en ontwikkeling van welpen
A- Paring van tijger en tijgerin
Vrouwelijke tijgers zijn tussen de 3 en 4 jaar geslachtsrijp. Mannetjes worden geslachtsrijp rond de leeftijd van 4 of 5 jaar. De bereidheid van een tijgerin om te paren wordt aangekondigd door vocalisatie en de productie van geuren. De paring kan op elk moment van het jaar plaatsvinden, maar meestal in de koelere maanden tussen november en april. Tijgers zijn geïnduceerde ovulatoren, wat betekent dat de vrouwtjes geen eieren vrijgeven voor de paring. De dracht duurt ongeveer 100 dagen (ongeveer 14 weken) en vrouwtjes krijgen van één tot zeven welpen in een worp, gemiddeld twee tot vier welpen.
B- Tijgerwelpen
Tijgerwelpen worden blind geboren./strong> en zelfs als hun ogen opengaan kunnen ze door de ondoorzichtigheid zes tot acht weken lang niet helder zien. Er is dus een lange periode van spenen, voogdij en training waarin de sterfte onder de pups hoog is, vooral als er weinig voedsel is. Tijdens deze periode moeten de jongen lange periodes doorstaan wanneer de moeder weg is om te jagen. En ze verviervoudigen in grootte in hun eerste maand!
Ze worden alleen door hun moeder opgevoed; de vader speelt geen rol in hun opvoeding. Zwakkere tijgerwelpen krijgen minder voedsel door de agressie van hun sterkere broers en zussen omdat er minder vaak voedsel beschikbaar wordt gesteld. Tijgerwelpen zijn over het algemeen onafhankelijk wanneer ze 18 maanden oud zijn. Ze blijven echter meer dan twee jaar bij hun moeder, wanneer ze bijna volwassen zijn en in staat om zelf prooien te doden. Dan verspreiden babytijgers zich om hun eigen territorium te zoeken. Vrouwtjes blijven vaak in de buurt van het territorium van hun moeder, terwijl mannetjes zich verder van huis verspreiden.
Mannetjes groeien sneller dan vrouwtjes en verlaten hun moeder eerder. Nadat haar welpen zijn vertrokken, zijn de vrouwtjes klaar om opnieuw te baren , tijgerinnen planten zich pas voort als haar welpen onafhankelijk zijn. Als de jongen van een vrouwtje echter niet overleven, bijvoorbeeld door kindermoord of verhongering, kan ze onmiddellijk een nieuw nest verwekken.
8) Levensduur van tijgers
De levensduur van tijgers in het wild is over het algemeen tussen de 10 en 15 jaar. Wanneer een tijger door mensen wordt verzorgd, of in zeldzame gevallen in het wild, kan hij tot 20 jaar oud worden . Ongeveer de helft van de tijgerwelpen in het wild overleeft de eerste twee levensjaren echter niet. Slechts 40% van de tijgerjongen die onafhankelijk worden, leven daadwerkelijk om een territorium te stichten en welpen voort te brengen. Het sterfterisico blijft hoog voor volwassen tijgers vanwege hun territoriale aard, wat vaak leidt tot directe concurrentie met soortgenoten of leden van dezelfde soort.
9) Het solitaire gedrag van de tijger
Tijgers zijn solitaire en territoriale wezens, behalve als ze paren. Ze leven ver van elkaar en hebben een territorium dat meestal tussen de 200 en 1000 vierkante kilometer ligt. De grootte en de aard van dit territorium varieert naargelang het aantal prooien en de verspreiding ervan, de aanwezigheid van andere tijgers in het gebied, de aard van het terrein, de beschikbaarheid van water en individuele kenmerken. Vrouwtjes hebben een kleiner leefgebied dan mannetjes. Tijgers maken vaak meerdere holen in hun territorium. Aangezien het geen watervrezende katten zijn en tijgers bedreven zwemmers zijn die middelgrote rivieren kunnen oversteken, vormt water voor hen zelden een obstakel.
Een tijger weet aan de bomen rondom of hij zich in het territorium van een andere tijger bevindt. De territoria worden afgebakend door vocalisatie, krabben op de grond, markeren met boomklauwen , uitwerpselen, geur die wordt afgescheiden door wrijvende gezichtsklieren en urinespray gemengd met geur die wordt afgescheiden door anaalklieren. De solitaire aard van de soort helpt ook om territoriale conflicten tot een minimum te beperken. Toch komen confrontaties voor, soms met verwondingen en zelfs de dood tot gevolg.
10) Communicatie tussen deze katachtigen
Dankzij hun solitaire karakter is communicatie een zeer belangrijk onderdeel van de gedragsecologie van tijgers. Ze communiceren door middel van vocalisaties zoals brullen, grommen en fluisteren, en door middel van signalen, zoals geursporen en bomen krabben. Tijgers zijn felle territoriale dieren, dus deze signalen zijn vooral belangrijk om aan te geven waar het leefgebied van de ene tijger eindigt en dat van de andere begint.
11) Tijgerondersoorten
Er leven vandaag vijf ondersoorten tijgers en elk van deze ondersoorten is geclassificeerd als bedreigd . De vijf tijgerondersoorten zijnSiberische tijgers, Bengaalse tijgers,
12) Tijgers, mensen en bedreigingen
A- De tijger, al duizenden jaren vertegenwoordigd door de mens
Tijgers zijn de grootste katachtigen ter wereld en daarom wordt de tijger in veel culturen beschouwd als een symbool van kracht, moed en waardigheid. Naast de olifant en de leeuw wordt geen enkel wild dier zo vaak afgebeeld in de Aziatische kunst en traditie . In feite is de mens al duizenden jaren gefascineerd door tijgers. Bijna 5000 jaar geleden verschenen afbeeldingen van tijgers voor het eerst als cultureel symbool in de regio die nu Pakistan heet. Tijgers maakten ook deel uit van de spelen in het Romeinse Colosseum.
In de hindoeïstische mythologie is de tijger de vahana (“voertuig”) van de godin Durga. Tijgers worden afgebeeld op zegels uit de oude Indus-beschaving. De grootste Gupta-keizer van het oude India, Samudra, sloeg speciale gouden munten waarop hij tijgers doodde. Sultan Tippu uitte zelfs zijn frustratie over zijn onvermogen om de Britten te verslaan door een speciaal levensgroot speelgoed met geluid te laten maken waarop een tijger stond afgebeeld die een Britse soldaat afslachtte.
Nu wordt de tijger nog steeds vereerd door sommige animistische gemeenschappen. De tijger is bijvoorbeeld een van de twaalf dieren van de Chinese dierenriem en wie geboren is in het “Jaar van de Tijger” (elk 12e jaar van de Chinese kalender) wordt beschouwd als moedig, competitief en zelfverzekerd.
B- Tijgers worden bedreigd
Omdat de jacht op tijgers in sommige culturen ook een teken van moed is, worden tijgers echter met uitsterven bedreigd. Er wordt op tijgers gejaagd voor hun vlees, huid en lichaamsdelen, die worden gebruikt in traditionele geneeswijzen. Tot overmaat van ramp hebben deze grote katten het grootste deel van hun leefgebied verloren aan houtkap wegenbouw en ontwikkeling.
Tijgers kunnen en zullen mensen aanvallen als ze bedreigd worden of elders geen voedsel kunnen vinden, maar aanvallen van tijgers zijn relatief zeldzaam. De meeste mensenetende tijgers zijn ouder of gehandicapt en daardoor niet in staat om grotere prooien te achtervolgen of onder controle te houden .
13) De staat van instandhouding van tijgers
A- De tijger is bedreigd
De Rode Lijst van bedreigde diersoorten van de International Union for Conservation of Nature (IUCN) classificeert de Amoer/Siberische, Indochinese en Bengaalse tijger als Bedreigd , en de Sumatraanse, Maleise en Zuid-Chinese tijger als Kritisch Bedreigd. De meeste overgebleven tijgers leven in opvangcentra om ze te beschermen tegen stropers.
Er zijn meer tijgers in gevangenschap dan in het wild! Volgens het WWF leven er alleen al in de VS ongeveer 5.000 tijgers in gevangenschap, maar zijn er minder dan 3.200 tijgers in het wild (waaronder ongeveer 200 tot 400 Sumatraanse tijgers en 360 Amurtijgers). Meer dan de helft van deze tijgers leeft in de bossen van India. De belangrijkste bedreigingen voor tijgers zijn stroperij, habitatverlies en afnemende prooipopulaties.
Hoewel er beschermde gebieden voor tijgers zijn ingesteld, vinden er nog steeds illegale slachtingen plaats, voornamelijk voor hun huiden en het gebruik ervan in traditionele Chinese medische praktijken. Stropers doden nog steeds tijgers vanwege de illegale vraag naar tijgerbotten (gebruikt in tonicums en medicijnen), tijgerhuid (beschouwd als statussymbool) en andere lichaamsdelen. Dit heeft een grote impact op tijgerpopulaties en heeft geleid tot lokale uitroeiingen. De aanhoudende vraag naar tijgeronderdelen brengt de soort steeds dichter bij uitsterven.
B- Het plan om de tijgers te redden
Hoewel het grootste deel van hun historische verspreidingsgebied is vernietigd (slechts 7% van het oorspronkelijke verspreidingsgebied van de tijger is overgebleven door menselijke landbouw, houtkap, nederzettingen en wegen), suggereert onderzoek dat tijgers die op het Indiase subcontinent leven genetisch nog steeds sterk zijn . Dit geeft aan dat met de juiste bescherming, tijgers het vermogen hebben om terug te keren als soort. In India is het illegaal om tijgers te schieten of te handelen in hun huiden of andere lichaamsdelen. Bovendien is er in de Siberische regio van Rusland hoop dat deze grote katten ook een comeback zullen maken.
De Smithsonian National Zoo neemt bijvoorbeeld deel aan het Sumatran and Amur Tiger Survival Plan, dat zich richt op het fokken en verantwoord beheren van tijgerpopulaties in AZA (Association of Zoos & Aquariums) geaccrediteerde instellingen in heel Noord-Amerika. Het doel van het SSP (Species Survival Plan gecreëerd door de AZA) is om een populatie van de drie beheerde tijgerondersoorten – Amur, Sumatra en Malayan – te behouden die genetisch gezond genoeg is om een hoge genetische diversiteit te behouden voor de komende 100 jaar ⏳.
14) Het leven van tijgers
Tijgers zijn iconische wezens en de grootste katachtigen ter wereld. Het zijn solitaire dieren; ze brengen het grootste deel van hun tijd graag alleen door, zwervend door hun enorme territoria op zoek naar voedsel. Volgens de San Diego Zoo heeft de Siberische tijger het grootste verspreidingsgebied, met een territorium van meer dan 10.000 km2. Tijgers markeren hun territorium door een mengsel van urine en geurklierafscheidingen op bomen en rotsen te spuiten. Ze krassen ook markeringen in bomen met hun klauwen.
Tijgerwelpen worden hulpeloos geboren. Bij de geboorte weegt een welp 1 kg en een vrouwtje kan tot zeven welpen tegelijk krijgen. Volgens het WWF wordt ongeveer de helft van de tijgerwelpen niet ouder dan twee jaar. De moeder moet haar welpen achterlaten terwijl ze jaagt, waardoor ze zijn overgeleverd aan de genade van andere roofdieren . De meeste tijgermoeders zijn niet in staat om genoeg prooi te doden om een groot nest te voeden, waardoor sommige tijgerwelpen kunnen verhongeren.
Tijgerwelpen zijn pas 8 weken oud en zijn klaar om te leren jagen en met hun moeder mee op jacht te gaan. Als ze 2 jaar oud zijn, gaan de welpen alleen weg en is hun moeder klaar om een nieuwe groep tijgerwelpen te verwelkomen. In het wild worden tijgers meestal 10 tot 15 jaar oud.
Geef een reactie